Koh Phangan and the fullmoon party

Koh Phangan, het party eiland van Thailand. Eerlijk gezegd hebben wij daar niet heel veel van gemerkt.
Wij kwamen na een vermoeiende reis aan op de pier. Er waren iets meer jongeren dan tijdens de rest van de reis, maar over het algemeen is het backpackersvolk (waar we ons toch al een beetje bij mochten scharen) redelijk wat jong, maar ook als je wat ouder bent kun je backpacken hoor (over de leeftijd durf ik mij niet uit te wijden).
Allemaal Thaise mensen stonden ons op te wachten en schreeuwden naar ons alsof ze een handtekening van Justin Bieber wilden hebben. Allemaal wilden ze dat we bij hun een kamer zouden boeken, maar wij hadden als iets geboekt bij Lime ‘n Soda. Eerst even snel een tosti bij de 7 eleven (supermarkt die je echt praktisch in elke straat ziet staan in Thailand!), want die zijn echt hemels lekker! Super leuk om te zien dat een uit de koeling gepakte tosti na het afrekenen achter de kassa in een tosti ijzer worden gedaan. Ik zeg Albert Heijn, goudmijntje.
We kwamen er al snel achter dat het eiland wat duurder was dan het vasteland en misschien ook door de stroom toeristen die op dit eiland afkomen. Prijzen in de 7 eleven waren iets hoger, maar die van de taxi meer dan drie keer zo hoog. Wij als knieperige Nederlanders en met weer extra kracht van de o zo voedzame tosties, zetten onze reis voort te voet. Als snel kregen we toch wel spijt van onze eigenwijze beslissing, gezien we halverwege al drijfnat van het zweet waren, alsof we met een dikke wollen koltrui, inclusief thermo ondergoed in een Finse sauna zaten. Om er maar een positieve draai aan te geven: “zo hebben we ook wat sightseeing gedaan”. Eenmaal aangekomen bij Lime ‘n Soda waren we de trip al lang weer vergeten toen we door een tunnel van bamboe aankwamen bij het meest mooie resort wat we gezien hadden. De plaatjes van booking.com lagen er dus niet om. Een thaise dame stond ons bij de receptie op te wachten met een heel toepasselijk welkomstdrankje: verse limonade van limoen. Beter welkom konden we op dat moment even niet bedenken. In ons huisje, welke uitzicht had op de zee, onze spullen gedropt en direct een duik genomen in het zwembad. De zee, de palmbomen en de lounge muziek gaven ons het echte vakantiegevoel. Toen we gingen lunchen in het restaurant zakte onze mond open van verbazing. Zien wij ineens Didi binnen lopen, een meid die we hebben leren kennen in Pai. Even later stapt ook Lisa binnen, leren kennen in Chiang Mai. Zonder dat we het wisten hebben we allemaal een kamer geboekt op hetzelfde resort! Nu snap ik waarom sommige backpsckers zeggen dat Thailand een groot dorp is!

Na even gechillt te hebben op het resort, zijn we de stad (Thongsala) even in geweest, om wat te eten op de avondmarkt. Van pizza tot sushi, alles kon je er krijgen. Zo zit je uiteindelijk aan tafel waarbij de een pizza heeft, de ander een wrap met falafel, weer iemand Pathai en nog iemand een spaghetti. Uiteindelijk weer lekker vol naar ons huisje gegaan om een wel verdiende nacht te slapen.

De volgende dag na een stevig ontbijt een scooter proberen te huren om zo samen met Didi en Lisa en nog een Engelse jongen het eiland te verkennen. Dit ging helaas niet zoals we wilden. Overal hadden we gelezen dat je nooit je paspoort af moet geven bij het huren van een scooter. De eerste de beste die we vroegen vroeg direct om het paspoort als borg, en de daaropvolgende ook allemaal. Dit ging zo tegen ons gevoel in. Met uitleggen dat we ons paspoort niet wilden afgeven, maar in plaats daarvan een geldbedrag neer wilden leggen, werd zonder enige moeite afgewezen. Ze werden zelfs boos. Misschien waren wij de zoveelste al. Tegen mijn gehele natuur in toch maar mijn paspoort afgegeven bij de scooterverhuur van ons resort, omdat zij de paspoorten daar in de kluis zouden neerleggen. Tja, je moet toch wat, als je het eiland wil zien. Dit hele akkefietje waren we gelukkige al snel vergeten toen we wat verfrissing kregen van de wind op de scooter.

De route ging naar Haan Rin, daar waar de Fullmoon party gehouden zal worden. Eerst nog even gestopt bij een restaurantje langs de weg waar we voor een euro per maaltijd de meest lekkere curry gerechten hebben gegeten! In Thailand geld ook over het algemeen, hoe lelijker het restaurant eruit ziet (plastic stoelen, tl-verlichting en ventilatoren aan de muren), hoe lekkerder het eten smaakt. Dit restaurant voldeed daar ook aan, inclusief irritant k*tkind dat constant om onze tafel heen dartelde en met iets schele blik ons aan staarde en krijtjes op aan het eten was. Vervolgens de brommers vol gegooit met benzine, want hier doen ze niet aan aftanken bij het terug brengen. Onze route was eerst goed te doen, totdat hij erg bochtig werd, gepaard met heuveltje op,heuveltje af. Sommige zo stijl dat je ging twijfelen aan de pk van je brommertje en ik ook automatisch wat voorover ging leunen.
Uiteindelijk bij Haan Rin kwamen we bij een mooi strand terecht, mooier dan bij ons resort. De eerste duik maakte daar ogenblikkelijk verandering in, toen we zagen dat we zwommen in een plastic soep. Verscheidene mensen waren uit zich zelf al door het water aan het lopen om de plastic eruit te halen.
's Avonds hebben we nog even gekeken bij het light festival, Loi Krathong. Hierbij wordt bij volle maan een klein soort bloemstukje (Krathong) met daarop een kaarsje het water in gelaten. Men geloofd dat hoe langer het kaarsje brand hoe meer geluk je zult hebben het komende jaar. Mooi om te zien, aan de andere kant, waar blijven al die stukjes? Zag onszelf al zwemmen tussen de Krathongs i.p.v. de plastic soep van die middag bij Haan Rin.
Gelukkig was het strand waar we de dag erna naar toe gingen een stuk schoner en nog mooier. Dit strand lag aan de andere kant van het eiland, waardoor we weer de scooter moesten pakken. De route gelukkig minder bochten en stijle bulten, maar in plaats daarvan een gedeelte zand met grind weg. We moesten direct denken aan de slachtoffers in Pai. Gelukkig bleef ons dit lot bespaard! Waarna we konden genieten van een welverdiende duik om ons angstzweet me af te spoelen. Birgit werd nog gestoken door een paar minikwalletjes, waardoor we ook van dit water al snel genoeg hadden. Ons vervolgens weer terug getrokken in ons resort en daar nog even aan het zwembad gelegen om daarna bij Didi klaar te maken voor de fullmoon party. Daar gingen we los op de fluorescerende verf, om zo van onszelf kunstzinnige creaties te maken.
Vervolgens zijn we naar de party gegaan! Hier wemelde het van de mensen in felgekleurde hemdjes, broekjes en jurkjes, welke allemaal vrolijk rond dartelden met hun onschuldige emmertje met iets minder onschuldige inhoud. Zelf ook een paar buckets (emmertjes) besteld bij de bar. Het geweldige van de fullmoon party wat je iedereen hoorde zeggen kwam bij ons niet echt binnen. Misschien omdat was als Nederlanders door alle festivals in ons land van de elektronische muziek niet meer zo opkijken van een strandfeest. Want het was in onze ogen niet meer dan een dancefeest op het strand. De weg terug weer met een taxi die in eerste instantie meer mensen mee wilde nemen dan dat hij kon meenemen. Ja, er konden wel een paar mensen op het dak. Dat dachten wij dus niet. Voor 100 bath per persoon per ritje mocht je toch wel een zitplaats krijgen. Met veel bombarie een nieuwe taxi gekregen welke ons ‘veilig’ thuis heeft gekregen. Lekker op bed neergeploft en de roes uitgeslapen.

De volgende ochtend (lees middag) een lekker anti-katerontbijt gegeten, waarna we niets meer gedaan hebben dan relaxen, relaxen en chillen. Tassen weer ingepakt, waarbij we toch elke keer weer verbaasd zijn dat het er in past! De volgende dag zal onze volgende lange reis beginnen naar Krabi - Ao Nang. Wekker werd op 5.00 gezet! Wat nou vakantie!