Laatste dag Ayutthaya

Daar lig je dan in de nachttrein in je mini hokje, je eigen coconnetje, je volgende kladje van je reisverslag te schrijven (eigenlijk typen, wat behoorlijk scheelt met al dat geschud!).

Vandaag laatste dagje Ayutthaya gehad. Deze dag stond in het teken van bankstress, fietsen en flink wat warmte.

Op de fiets zijn we down town Ayutthaya gegaan, om nog onze laatste bezienswaardigheden te bezoeken. We zijn bij een tempelcomplex geweest (Watyaichaimongkhol, wat?!). Bij een tempel verwacht je rust en sereniteit, bij ons niet! We dachten even geld te pinnen bij de automaat. Gecheckt of het mastero logo van onze bankpas ook bij de automaat stond (dat kon ik mij nog goed heugen van de reis naar China), maar de automaat hield zijn klepjes stijf op elkaar en spuugde de bankpas met zo vrolijk er weer uit als dat hij er in kwam! Bang dat het geld wel was af geschreven, vroegen we een medewerker die naast de automaat in een hokje zat hoe het zat. "this bank no, other bank". Oke, het zal wel kloppen. Met wat hoop op goede afloop de geweldig mooie tempel bezocht. Hier ons laatste muntgeld in de wensput in de tempel gedaan, hopend dat het geluk ons weer zou toekomen!
Onderweg naar het centrum voor meer geldautomaten een lekkere ijskoffie gehaald. Natuurlijk volgen wij heel braaf de regeltjes die de GGD arts ons heeft gezegd, maar ijskoffie werd hier heel letterlijk genomen. En grote schep ijsblokjes werd in een plastic beker gedaan.... en nog een schep, tot de bekker niet voller kon! Hierover werd de koffie geschonken en succes ermee! De ijskoffie was echt overheerlijk! Hopelijk konden onze darmen er net zo van genieten. Een abonnementje Thaise wc zagen we liever niet zitten. We gaven het een half uur. Na een half uur nog steeds lopend en fietsend door de stad, fieuw!

Raakte we niet aan de schijt van het ijs in de koffie, dan was het wel van de bankstress. Allemaal geldautomaten hebben wij vervolgens geprobeerd om geld te pinnen. Birgit haar pas, mijn pas, andere automaat, kleiner bedrag, gevraagd aan de balie, de door hun geadviseerde "yellow bank" geprobeerd, niets werkte. Onze moed zakte in onze slippers en het kookpunt werd bereikt door het gesjees op onze nog steeds veel te kleine fietsen door de brandende zon en 34 graden! Uiteindelijk maar geld gepind met de creditcard. Dat lukte wel, maar deze heeft maar een limiet tot €500,-. Zouden we daar de hele maand van kunnen leven...

Gelukkig kom je op dit soort momenten toch weer Nederlanders tegen! Normaal wil je met veel geweld uit de buurt van ze blijven, want ja je gaat op vakantie om de cultuur op te doen en niet om altijd weer die Nederlanders tegen te komen. Nu waren we maar wat blij met ze. En ja hoe simpel kon het zijn: "staat je pas wel op werelddekking?"... Uh nooit aan gedacht! Moest dat dan? Op geen enkel backpackvoorbereidlijstje op internet stond zoiets! En overal stond dat geld pinnen in Thailand heel gemakkelijk was. Denk je goed voorbereid van huis te gaan. Oke we werden weer op de feiten gedrukt, wij zijn beginnende backpackers. Bij het hostel van deze mensen even onze dekking van de betaalpassen aangepast en daarna nog heerlijk door de stad gefietst, een marktje bezocht, wat streetfood geprobeerd (en ook dat bleef binnen!) met als afsluiter een hemelse Pad Thai bij een restaurant tegenover het treinstation. Met volle buikjes en volle backpack achter en dagrugzak voor (net een stel pakezels) de slaaptrein ingestapt, samen met vele andere backpackers, onderweg naar alles wat Chiang Mai ons te bieden heeft. Ja en ook hier ontkomen we er niet aan. Zitten samen met een Nederlandse stel die uit Hoogeveen komt in de vierpersoons slaapcoupe! Hoe klein is de wereld. Wij gaan in ieder geval lekker slapen. Hopelijk blijft de machinist wel wakker ;-)