Op naar het zuiden!

Na 14 dagen op het vasteland gezeten te hebben en door de vele tempels bijna bekeerd tot het boeddhisme, waren we wel toe aan wat zon, zee en strand. De laatste dagen in een regenachtig Chiang Mai maakte onze verlangen hiernaar nog groter.
Onze vrienden die we in Chiang Mai hebben ontmoet waren ons al een paar dagen voor gegaan, waardoor wij een idee hadden wat ons te wachten stond. We konden rechtstreeks met het vliegtuig van Chiang Mai naar Surat Thani, wat in het zuiden aan de golf van Thailand ligt. Goedkoper en ook wel avontuurlijker (want als echte backpacker ben je natuurlijk een avonturier) is met de nachttrein vanaf Chiang Mai naar Bangkok en hier de vlucht te pakken. Onze vrienden hadden het op deze manier gedaan en hadden een vliegticket geboekt die goedkoper was dan onze bucket (een cocktail in een emmer; die van ons inclusief fruitmand en een kruidenpakket voor in de soep). Wij dachten, dit kunnen wij ook!
Mister June, de man achter de balie in ons guesthouse die verscheidene dingen voor ons geroggeld heeft, maar even gevraagd om de ticket voor de nachttrein te regelen. Zat de trein al vol! Gelukkig kon hij nog kijken of er plekjes vrij kwamen op de vertrekdag. Gelukkig waren er plekjes vrij gekomen en kon onze lange reis beginnen! Gelukkig waren de darmen van Birgit weer wat rustiger en kon het een 'vlekkeloze' reis worden. Althans, dat dachten we.

Onszelf opgetuigd met onze backpacken op de rug en daypacks voor gingen we per taxi naar het treinstation. Op het station nog snel wat te avondeten gehaald, waarna we vervolgens de trein in stapten, waarna we lichtelijke in paniek raakten. De wagon bestond uit een lange gang, met allemaal bankjes, geen slaapbanken, geen aparte coupés. Was dit wel een slaaptrein? Met in ons achterhoofd de woorden nog van mister June, dat de trein soms 6 uur vertraging heeft en dat het hier best normaal is, gingen we zitten op onze plekjes. Als snel kwamen we erachter dat de bankjes omgebouwd konden worden tot bedjes en dat uit het plafond ook nog bedjes uitgeklapt konden worden. Wij hadden gelukkig de ‘lower berths’, dus betekende meer beenruimte, maar was wel iets duurder. Ons viel op dat er veel minder mensen in de trein zaten (bijna de helft) dan het aantal bedden. Trein zat dus toch niet helemaal vol zoals mister June zei. Ach dat kon de pret niet drukken. Vervolgens stopte de trein, even later nog eens en toen weer. Ja, wij zaten zojuist in de stoptrein.
Onze bedjes werden met veel gepiep en geweld uitgeklapt. We konden nu lekker liggen, boekje lezen en af en toe naar buiten kijken naar het mooie thaise landschap wat aan de raampjes voorbij schoot. Echter mijn bedje begon al snel te kraken en te piepen, wat klonk als twee mensen die het heel gezellig hadden. Uiteindelijk de gordijntjes dicht getrokken en ons overgegeven aan het horten en stoten van de trein en mijn piepend bedje.

Nadat bij elk dorp en stadje gestopt te hebben kwamen we rond 5 uur Bangkok binnen, ongeveer 12 uur later. Na een wat gebroken nacht, onze spullen weer bij elkaar geraapt. De stoptrein had gelukkig nog een voordeel, we konden bij het vliegveld uitstappen. Hier rechtstreeks naar de balie gelopen om onze goedkope ticket te kopen. Helaas werd onze bubbel al snel kapot geprikt toen we de driedubbele prijs hoorde! Het werd er weer even goed ingewreven dat wij nog niet zo ervaren reizigers zijn, weekend en het naderende Loi Krathong (light festival) maakten het extra duur. Tickets gekocht en onze gedachten aan het strand deed dit snel vergeten. Het broodje Subway op het vliegveld ook trouwens. Na een vlucht van niet meer dan 1,5 uur waren we in Surat Thani. Hier vervolgens een bus- en bootticket geboekt voor Koh Phangan. Na een even lange busreis kwamen we aan bij de pier. Onze rugzakken werden als zandzakken van persoon naar persoon de boot op gegooid en aan de voorkant bij de rand neergelegd (als dat maar goed komt). Toen de boot helemaal vol geladen was met mensen en heel wat backpacks, grote hutkoffers en andere grote reiskoffers (ja, zo kan je Thailand ook doorreizen) konden we het vaste land verlaten. Hallo zee en hallo golven!

Op zee zagen we al snel het karakteristieke thaise landschap als in de reisgidsen: hoge steile rotsformaties die in de zee liggen alsof ze uit de ruimte zijn komen vallen. Stiekem nog even omhoog gekeken.
Na een korte stop bij Koh Samui kwamen we dan eindelijk aan bij ons eerste eiland. Gelukkig niet zeeziek geworden van het geschommel, pakten wij weer onze toch iets minder hippe rugzakjes. Gesloopt door de hele reis, maar voldaan zetten we voet aan wal en kon ons zon, zee en strand gedeelte van de vakantie beginnen!